Op stap met de visite..volg mij maar ik weet de weg!!

Ploumanac'h Côte de Granit Rose

Heerlijk is het als er weer visite uit Nederland komt.
Weer gezellig uitstapjes maken.
Je visite van alles laten zien in de omgeving.
Zelf ook nog steeds weer "nieuwe" plekjes ontdekken.
Bretagne is prachtig, tenminste dat vinden wij.

Ook deze keer kwam er weer aanloop vanuit Nederland.
Afgesproken was om lekker langs de kust te rijden om vervolgens
bij Ploumanac'h te pauzeren en de schitterende Granit Rose
kust te bewandelen.

Omdat we met meerdere personen waren gingen we met 2 auto's.
Bij Ploumanac'h is een grote parkeerplaats bij de winkeltjes die altijd vol is.
Maar als je de weg kent , zoals ik, dan weet je dat er nog een andere
is waar altijd wel plaats is, dus het slimste was dat ik voorop zou rijden.
En omdat ik de weg ken had ik er dus flink de vaart in op weg naar de parkeerplaats.

Plotseling hoorde ik hard getoeter achter me van onze kennissen die
achter ons reden en tegelijkertijd een keiharde klap.
We stonden stil, en even was er doodse stilte.
Boer H zat verschrikt en verward te kijken naast me en had nog
geen idee wat er aan de hand was.
Ik had het inmiddels al in de gaten...

We hadden een twee meter poortje finaal met betonblok en al waar het aan bevestigd was uit de grond gereden! Het poortje vloog gelukkig vlak langs de auto heen, het ging zo snel dat we het niet eens zagen gebeuren. Ik keek naar het verschrikte gezicht van boer H, en ik kon niet meer van het lachen. Gewoon de spanning!

Er was inmiddels een meneer op onze auto afgekomen die omhoog keek naar...niets... want het poortje lag op de grond! In de spiegel zag ik allemaal hoofdjes boven de heggen uitsteken om te kijken wat er aan de hand was.We zijn verder de parkeerplaats opgereden, en de schade eens bekeken. Gelukkig viel het allemaal mee.
Hoe kan het nou toch dat de Kangoo niet onder het poortje doorkwam????

Tja dat was een foutje van mijn kant...

Enkele maanden terug hadden we een skelter op het dak van de Kangoo gezet
om de Fransen te laten zien dat wij die verkopen.
Natuurlijk nooit maar dan ook nooit aan dat ding gedacht dat op het dak zat!
En tja als je dan met zo'n vaart onder zo'n poortje ga...

Ik denk dat het me geen tweede keer zal overkomen.
We hebben er later nog vreselijk om kunnen lachen.
Dat doe ik stiekem nog steeds als ik tegen anderen zeg:
"Volg mij maar ik weet de weg".