Buiten de deur werken...In de crêperie fabriek.

Soms heb ik van die momenten van onrust, dan moet ik eruit.
Dan wil ik weer mensen om me heen.
Het leven op een boerderij is leuk, maar ook vrij eenzaam.
En ik ben vaak nieuwsgierig hoe het er aan de binnenkant van bedrijven
aan toegaat waar ik zo af en toe eens langs rijd.
En laten we eerlijk zijn, een beetje extra geld is ook niet verkeerd.
Ik ben niet kieskeurig en pak van alles aan en maak dan ook van alles mee.

Dus weer ingeschreven bij het uitzendbureau en binnen een mum van time had ik werk.

Bij een crêperie deze keer, een fabriek waar ze machinaal crêpes maken.
Een crêpe is een flinterdunne pannekoek, waar ze hier erg trots op zijn.
Crêpes worden veelal ambachtelijk gemaakt op een platte pan met een houtenstokje.

Une crêpière

Beetje onwennig in het begin stond ik daar tussen de kwebbelende Françaises, in mijn verplichte witte overal, blauwe plastic handschoenen aan, blauw haarnetje op en witte schoenen met stalen neus. Dan volg je de meute, en word je op je werkplek gezet. Hoe anders gaat het in de fabriek.

Niets geen pannen naast elkaar maar grote ronde cilinders waar de crêpes op miraculeuze manier blijven plakken tot ze helemaal rond zijn geweest, en er dan vanaf glijden.
Ik stond waar ze gevouwen werden door de machine, dan moet je ze natellen (12st) en die niet goed gevouwen zijn moet je overdoen. EN DAT GAAT SNEL!! maar goed na een paar dagen heb je het ritme aardig te pakken. Na een paar weken gaat het alweer beter en na een paar maanden weet je niet beter.

Naast mij staat dus de vouwmachine en daar bleef de boel hangen en kon niet losgemaakt worden. Niet wetende wat te doen riep ik in paniek toen het werkelijk uit de hand liep, au secours au secours, il y a une grand problème!!! Help Help er is een groot probleem!!! Eén vd collega's die het zag zei druk op de rode knop!!! Ik inmiddels in totale stress en paniek druk op de dichtstbij zijnde rode knop zoals mijn collega zei. Maar helaas het was de verkeerde rode knop. Heel de fabriek plat. Jeetje ik kon wel door de grond zakken.

Overal vielen de machines stil en vielen de crêpes van de cilinders. Wat een ramp. Daar sta je dan van alle kanten komen ze naar je toegerend ..wat is er.. wat is er, ze dachten minstens dat ik zwaar gewond was want anders druk je niet op DIE rode knop tenslotte. Maar nee het was gewoon een machine die verstopt zat en die dus met die andere rode knop simpel overgezet kon worden op een andere machine zodat ze de kapotte konden maken! Eer dat alle machines weer opgestart waren..... Ik ben nog een tijd als voorbeeld genoemd bij diverse vergaderingen over hoe te handelen bij dit soort calamiteiten. En misschien zelfs nog wel. Die Désirée, die hollandaise, die vergeten ze niet zo snel!

Enfin ik ben er nog een half jaartje gebleven en ben toen weer eens verder gaan kijken.
Want er is nog meer in de wereld dan in een crêpes fabriek werken, en er zijn vast nog meer werkplekken waar ik wat kan meemaken, toch??