Staken met Franse melkvee boeren deel 1/2

Juni 2009


Ja hoor het is zo ver, de stakingen zijn begonnen, en ook Boer H is er mee bezig.
Vandaag is ie op pad met onze buurman Jean-Jacques.
Beiden met de traktor. Een tikkeltje gespannen en opgewonden.
Want spannend is het wel.. ook voor twee grote volwassen mannen!

Ik was buitenshuis aan het werk in een fabriek en toen ik thuiskwam waren ze al weg.

Mobieltje ligt nog gewoon thuis die neemt ie nooit mee.
Zoooooooo lastig vind ie.
Nee als je een lekke band hebt en je moet ik weet niet hoelang naar iemand zoeken
die toevallig thuis is waar je kan bellen, dat is niet lastig natuurlijk!

Papieren van de traktor liggen ook nog thuis, overal staat politie en gendarmerie!!
Het is waarschijnlijk makkelijker om ze later op het politie bureau te tonen???

Ze zouden naar de rijksweg gaan heb ik nog gehoord van zoonlief.
Ze hebben al zoveel overhoop gehaald die boeren van de week,
het begint uit de hand te lopen, ze worden opstandiger en bozer.
Je houd er toch een beetje rekening dat het anders kan aflopen dan je denkt!

Tuurlijk komt het allemaal weer goed het is altijd toch al goed gekomen???
Ach ik moet maar denken dat ze het goed naar de zin hebben en dat er niets aan het handje is!!
Goed naar de zin hebben ze het altijd wel met staken die boeren.
Eten en drinken word voor gezorgd.
Volop Bier, wijn , stokbrood en ham.
Er worden zelfs worstjes op de bbq klaar gemaakt.

Ik ben benieuwd naar hun thuiskomst en naar hun verhalen.
Vanuit huis volg ik de laatste berichten via internet.

Ze staken voor een betere melkprijs, het gaat niet goed met de prijzen.
Maar nu Boer H ook aan het staken is geslagen zal het allemaal wel goed komen
met die te lage melkprijzen!
Toch?



Na korte reclame volgt een filmpje

Buiten de deur werken...In de crêperie fabriek.

Soms heb ik van die momenten van onrust, dan moet ik eruit.
Dan wil ik weer mensen om me heen.
Het leven op een boerderij is leuk, maar ook vrij eenzaam.
En ik ben vaak nieuwsgierig hoe het er aan de binnenkant van bedrijven
aan toegaat waar ik zo af en toe eens langs rijd.
En laten we eerlijk zijn, een beetje extra geld is ook niet verkeerd.
Ik ben niet kieskeurig en pak van alles aan en maak dan ook van alles mee.

Dus weer ingeschreven bij het uitzendbureau en binnen een mum van time had ik werk.

Bij een crêperie deze keer, een fabriek waar ze machinaal crêpes maken.
Een crêpe is een flinterdunne pannekoek, waar ze hier erg trots op zijn.
Crêpes worden veelal ambachtelijk gemaakt op een platte pan met een houtenstokje.

Une crêpière

Beetje onwennig in het begin stond ik daar tussen de kwebbelende Françaises, in mijn verplichte witte overal, blauwe plastic handschoenen aan, blauw haarnetje op en witte schoenen met stalen neus. Dan volg je de meute, en word je op je werkplek gezet. Hoe anders gaat het in de fabriek.

Niets geen pannen naast elkaar maar grote ronde cilinders waar de crêpes op miraculeuze manier blijven plakken tot ze helemaal rond zijn geweest, en er dan vanaf glijden.
Ik stond waar ze gevouwen werden door de machine, dan moet je ze natellen (12st) en die niet goed gevouwen zijn moet je overdoen. EN DAT GAAT SNEL!! maar goed na een paar dagen heb je het ritme aardig te pakken. Na een paar weken gaat het alweer beter en na een paar maanden weet je niet beter.

Naast mij staat dus de vouwmachine en daar bleef de boel hangen en kon niet losgemaakt worden. Niet wetende wat te doen riep ik in paniek toen het werkelijk uit de hand liep, au secours au secours, il y a une grand problème!!! Help Help er is een groot probleem!!! Eén vd collega's die het zag zei druk op de rode knop!!! Ik inmiddels in totale stress en paniek druk op de dichtstbij zijnde rode knop zoals mijn collega zei. Maar helaas het was de verkeerde rode knop. Heel de fabriek plat. Jeetje ik kon wel door de grond zakken.

Overal vielen de machines stil en vielen de crêpes van de cilinders. Wat een ramp. Daar sta je dan van alle kanten komen ze naar je toegerend ..wat is er.. wat is er, ze dachten minstens dat ik zwaar gewond was want anders druk je niet op DIE rode knop tenslotte. Maar nee het was gewoon een machine die verstopt zat en die dus met die andere rode knop simpel overgezet kon worden op een andere machine zodat ze de kapotte konden maken! Eer dat alle machines weer opgestart waren..... Ik ben nog een tijd als voorbeeld genoemd bij diverse vergaderingen over hoe te handelen bij dit soort calamiteiten. En misschien zelfs nog wel. Die Désirée, die hollandaise, die vergeten ze niet zo snel!

Enfin ik ben er nog een half jaartje gebleven en ben toen weer eens verder gaan kijken.
Want er is nog meer in de wereld dan in een crêpes fabriek werken, en er zijn vast nog meer werkplekken waar ik wat kan meemaken, toch??

Op stap met de visite..volg mij maar ik weet de weg!!

Ploumanac'h Côte de Granit Rose

Heerlijk is het als er weer visite uit Nederland komt.
Weer gezellig uitstapjes maken.
Je visite van alles laten zien in de omgeving.
Zelf ook nog steeds weer "nieuwe" plekjes ontdekken.
Bretagne is prachtig, tenminste dat vinden wij.

Ook deze keer kwam er weer aanloop vanuit Nederland.
Afgesproken was om lekker langs de kust te rijden om vervolgens
bij Ploumanac'h te pauzeren en de schitterende Granit Rose
kust te bewandelen.

Omdat we met meerdere personen waren gingen we met 2 auto's.
Bij Ploumanac'h is een grote parkeerplaats bij de winkeltjes die altijd vol is.
Maar als je de weg kent , zoals ik, dan weet je dat er nog een andere
is waar altijd wel plaats is, dus het slimste was dat ik voorop zou rijden.
En omdat ik de weg ken had ik er dus flink de vaart in op weg naar de parkeerplaats.

Plotseling hoorde ik hard getoeter achter me van onze kennissen die
achter ons reden en tegelijkertijd een keiharde klap.
We stonden stil, en even was er doodse stilte.
Boer H zat verschrikt en verward te kijken naast me en had nog
geen idee wat er aan de hand was.
Ik had het inmiddels al in de gaten...

We hadden een twee meter poortje finaal met betonblok en al waar het aan bevestigd was uit de grond gereden! Het poortje vloog gelukkig vlak langs de auto heen, het ging zo snel dat we het niet eens zagen gebeuren. Ik keek naar het verschrikte gezicht van boer H, en ik kon niet meer van het lachen. Gewoon de spanning!

Er was inmiddels een meneer op onze auto afgekomen die omhoog keek naar...niets... want het poortje lag op de grond! In de spiegel zag ik allemaal hoofdjes boven de heggen uitsteken om te kijken wat er aan de hand was.We zijn verder de parkeerplaats opgereden, en de schade eens bekeken. Gelukkig viel het allemaal mee.
Hoe kan het nou toch dat de Kangoo niet onder het poortje doorkwam????

Tja dat was een foutje van mijn kant...

Enkele maanden terug hadden we een skelter op het dak van de Kangoo gezet
om de Fransen te laten zien dat wij die verkopen.
Natuurlijk nooit maar dan ook nooit aan dat ding gedacht dat op het dak zat!
En tja als je dan met zo'n vaart onder zo'n poortje ga...

Ik denk dat het me geen tweede keer zal overkomen.
We hebben er later nog vreselijk om kunnen lachen.
Dat doe ik stiekem nog steeds als ik tegen anderen zeg:
"Volg mij maar ik weet de weg".